Ey Analar, toplaşın, bir şey soracağım.
Doğum yaptıktan sonra Kate miydiniz Meghan mı? Kate idiyseniz az görüşelim!
Malum yeni Royal Baby'miz geldi, mutluyuz, gururluyuz.
Bu Meghan gelin adayı olduktan sonra İngiliz medyası Kate ile Meghan'ı baya yarıştırdı. Halk bile Meghancılar ve Kateciler olmak üzere ikiye bölündü. Bazı gazeteler Meghan'ı göklere çıkarırken Kate'ci gazeteler kadını yerden yere vurdu. Eltilerin arasına gazeteler bol bol nifak tohumu serpti.
Ben şahsen ne Kate'ci ne de Meghan'cıydım ta ki Meghan doğurana kadar..
Şimdi bu güzel Kate ablamız doğurup birkaç saat sonra halkı selamlarken karnı dümdüz, yüzü pek güleç, saçı, makyajı, keyfi yerinde kameralara el sallıyordu. O halini görüp "Bu yeni doğum yapmış kadınsa ben doğum yaptığımda neydim acaba" diye düşünmedim değil. Sanki kadının çocuğunu taşıyıcı anne doğurmuş, o doğurunca Kate alıp kameralara poz vermiş ya da yeni doğurmuş arkadaşının bebeğini "Bi tur versene, kameralara poz verip geri vereceğim" diye ödünç almış gibiydi. İnsan olan doğurur doğurmaz böyle gözükemezdi! Bu vicdansızlıktı, zalimlikti, insafsızlıktı! Bu Kate gerçek olamazdı!
Gerçek doğum, doğurduktan sonra bir süre kendine gelememekti. Epidural sezaryen sırasında tansiyonum aşırı düşünce anestezistin dünyanın sakinleştiricisini enjekte etmesiydi. O sakinleştiricinin bende bir büyük rakı içmiş etkisi yaratmasıydı. O kafayla doktorun zor koşullarda karnımdan çıkardığı ve büyük bir rahatlamayla "Tosun da geldiiii" diye mutlu mutlu bana gösterdiği, göbek bağımız hala kesilmemiş olan oğlumu çok çirkin bulup "Ayyy bu çok çirkin yaa" demekti. Doktor dehşetle bana bakarken soğukkanlı ve aklıselim eşimin bir porsiyon döner kestirir bir edayla "Abi sen Gizem'e bakma, kafası güzel, kes kes" demesiydi (O noktadan sonra içeri geri koyma opsiyonu varmış gibi!) Benim o ilaçların etkisiyle baya sarhoş muhabetti yapmamdı. Doktoru o kafayla "Yedi katı da dikin, malzemeden çalmayın, ilk ve son dikişleri büzük yapmayın, sentetik ip mi organik mi kullanıyorsunuz" diye sorgulamaktı. Ayılma odasında kendime gelmeye çalışırken aynı zamanda doğum yaptığım, karşı yataktaki taze anneyle arkadaş olmamdı. Odaya geldiğimi yarı hatırlayıp yarı hatırlamamaktı. Babamın merakla karnıma bakıp "Kesin içerde bir bebek daha var, unuttular almayı, doğuma girdiğinden daha göbekli çıktın" demesiydi. Bunun mümkün olmadığına ikna olmadığı için doktor kontrole geldiğinde bu endişesini doktorla da paylaşmasıydı. Bebeği emzirmeye çalışırken çektiğim acıydı. En önemli mevzunun gaz çıkarmak olmasıydı. Sırf o gazı çıkarabilmek koridorda volta atmaktı,yeni doğum yapmış annelere "Sende skor var mı?" diye sormaktı, gaz çıkarabileni gönülden tebrik etmekti. Diğer taze annelerle süt arttırıcı, gaz çıkartıcı bitkisel çözümler paylaşmaktı. Hem dikiş yerleri, hem gaz sancısı hem de emzirmeye adapte olmaya çalışan meme acısıydı. Saçım başım dağılmış, şaftım kaymıştı. O yüzden bence Kate şaka, Meghan gerçekti!
Meghan doğumun ikici gününde çıktı göbeğini gere gere, yüzünde yorgun ve mutlu bir ifadeyle kameralara poz verdi. Bazı gazeteler "Meghan hala hamile gibi gözüküyor" diye kadını eleştirdiyse de ben bayıldım bu duruma. Yeni doğum yapmış kadına "hala göbekli" diyenlere çok pis dalasım olduğundan o haberlere pis pis gülüp Meghan'ı çok takdir ettim.
Oh be doğumdan sonra böyle insan içine çıkılabiliyordu demek, doğumdan manken gibi çıkmasak da oluyordu. Bir sürü yeni şeye alışmaya çalışırken bir de göbeğimizi kafaya takmamak mümkün müydü yani? Eh göbekler de bir ara küçülürdü artık! O yeni doğum yapmış annelere vicdan azabı olan çevre baskısı da anasını alıp gitsindi, taze anneler bundan böyle Meghan Markle'ın askerleriydi!
