Tabi sosyal ama ancak cocuklarla..
Aileden uzakta olmanin en zor yanlarindan biri bu bence.. Herseye kendin yetismek, kendi arkani kendin toplamak zorundasin. Sen ve cekirdek ailen..
Istanbul'dayken, anneme 5, kayinvalideme 15 dakika mesafede yasarken bize yakin ve torunlara duskun anneanne / babaanne nimetinden sonuna kadar faydalanmistim ben. Kari- koca cok bunalip nefes almak istedigimizde tek yaptigim anneanne ve babaanneyi arayip "hangisini istersin" diye sormakti. Konforun bu kadari.. Hatta daha Cinar'a hamileyken Gaziantep'e bilet alip cocuk 7 aylik oldugunda anneanne/babaanne konsorsiyumuna buzluktaki sut stoguyla beraber birakarak Guneydogu Anadolu turu yapan da bendim. Hem de anneler gununde.. Nasil hediye ama annelerime :)
Gece cocuklar cok uyansa ve uykusuz kalsam ertesi sabah musait olan anneyi yardima cagirip uyuyan da bendim. Bir de uyanip ocakta aksamin yemegini pisirilmis bulunca degmeyin keyfimeydi..
Bu rahata alistiktan sonra Ingiltere'de annesiz olmak benim icin zurnanin zirt hatta ZAAAARRRRTTTT dedigi yer oldu!!
Cocuklarsiz en az haftada bir gun sosyallesen biz birden bire komun halinde yasamaya basladik. Kari-koca basbasa birseyler yapmayi unuttuk. En az 10 gunde bir sinemaya giderken buraya Ocak'ta gelip ilk kez Aralik'ta sinemaya gidebildik. O da sadece Cinar'i birakip kirk tane organizasyon yaparak, Sagolsunlar burda cok tatli arkadaslarimiz var, onlarin sayesinde ilk kez benim dogumgunumde basbasa yemege cikabildik.
Baby sitter diye bir cozum var tabi ama Cinar hala Ingilizce konusmuyor, tanimadigi biriyle yalniz kalmak da istemiyor. Birkac deneme pek basarili gitmeyince baby sitter rafa kalkti. En buyuk sansimiz yakinimizdaki birkac Turk arkadasimiz. Cinar onlara hem alisik hem de cok seviyor. Cok ihtiyac olunca (ki genelde bana gunduz is icin daha cok gerekiyor) onlardan yardim istiyorum. E insanlari da biktirmamak lazim diye "cok daraldim, cocuklara baksaniz da biz kari koca keyfimizce birsey yapsak" diyemiyorum.
Ocak sonunda babaanne ve dede geldi. Dede "siz basbasa cikin" deyince Ayhan'la ne yapacagimizi sasirdik. Once iki gun dusunup program yapamadik. Sonunda basarip disarda bulusunca da bir garip olduk. El ele tutusmak ne garipmis.. Malum puset itmekten eller hep dolu :)
Gecen hafta arkadaslarimiz bizi ziyarete geldi. Guzel bir Jazz Bar bulmuslar, beraber gidelim dediler. Cocuklar ne olacak? Anne ? ...? Ses gelmeyince biz kos kos evde oturduk tabi..
Insanin cocugunun olmasi cok guzel bir sey, ona lafim yok ama cocuklarin geldigi paketten bir de acil durum baby sitter i ciksa da kari koca olarak muhabbetimiz "abi naaaber" kivamina gelmese cok sukela olurdu :D
