Aslinda bugun bambaska bir konuyu yazmak vardi aklimda. Bilgisayarimi alip bir kafede oturdum, yazmaya baslayacakken yanimdaki masada oturan 75-80 yas araligindaki ciftin konusmalari dikkatimi cekti..
Yazimizin konusu amca yaklasik yarim saat once geldi, kahvesini alip gazetesini okumaya basladi. Ben de tek basina oturacagini dusundum. Sonra bir teyze geldi ve karsisina oturdu. Amcaya ne yemek istedigini soyledi ve "siparisimi hatirlayabilecek misin" dedi. Amca "evet" derken teyze arkasindaki tezgaha bakarak siparisiyle ilgili amcaya yine birseyler soyledi. Amca duyamadigi icin bir elini kulagina dayayip umutsuz ama gulec bir yuzle "evet hayatim" dedi. Iste o "evet hayatim" beni bu yaziya getirdi.
75-80 yasinda olup hala hayatim, tatlim, canim, sevgilim, balim, askim diye konusan kimse taniyor musunuz?
Ben tanimiyorum.
Peki yine bu yasta olup el ele tutusan, sevgisini dile getiren, birbirinin gozunun icine sevgiyle bakan cift taniyor musunuz? Hayir mi? Peki bu kulturel birsey degilse ne?
Bizdeki, ozellikle bizden ust jenerasyonlardaki erkegin sorgusuz egemenligine, devamli kadindan hizmet beklemesine, kadin uzerinden egosunu sisirmesine karsin burda erkekler eslerine/ sevgililerine cok kibar davraniyor, her firsatta onore ediyor, deger veriyor, sorumluluklari paylasiyor. Ben bu duruma sasiriyorum, sasirdigimi gorunce de kendime kiziyorum. Demek ki ben de bizdeki durumu normal kabul etmisim.
Gecenlerde arkadasimiz Ingiliz bir cift bize yemege geldi, yaklasik 4 yildir birlikteler, beraber yasiyorlar. Yani bizim hesapla 3 yillik evliye denkler. Yemek boyunca sanki aylardir gorusmemis gibi sevgiyle birbirlerine baktilar ve durmadan gibi bize birbirlerini methettiler. Adam kadinin ne kadar guzel ve basarili oldugunu anlatip durdu. (Valla objektif bakiyorum, kadin sevimli ve tatli ama ortalama guzellikte.) Kadin desen durmadan adamin ne kadar muhtesem oldugundan bahsedip bize zirt pirt "ne kadar harika bir insan dimi" diye sordu.
Guzel algisi yaratan sevimli bacim, yahu size aileniz toplum icinde nasil davranacaginizi ogretmedi mi? Bu kadar cok sevgi gosterilir mi, ne ayip, hele de baskalarinin yaninda!! Bir de durmadan birbirine iltifatlar, bize sevgilisine dair methiyeler duzmeler.. Bilmez misiniz ki bizde iki universiteli sevgili metroda birbirlerine yakin durdular diye metroda anons yapildi, "hooopp gencler toplum icinde ahlakli davranin" diye. (Sevgi gostermeyi ahlaksizlik sayan mallarla cevrili etrafimiz!)
Ote yandan hadi seviyorsun. Tamam hobi olarak gene sev ama belli etme, neden, cunku belli edersen simarir, havaya girer, sana "kopek ceker" (Bakiniz kendine guvensiz egosu tavan yapmis insan gorunumlu ilkel davranisi!)
Yeni jenerasyon Turk erkekleri daha paylasimci, nispeten duygularini gosterebilen, onceki jenerasyonlara gore daha iyi ama bence hala degistirilecek cok kalip, torpulenecek cok ego var.
Mesela sevgiyi saklamamaktan, esini/ sevgilini takdir etmekten baslanabilir. Bence ister iliskinin disi tarafi ister erkek tarafi olun, sevginizi gostermekten, birbirinizi ovmekten, hislerinizi baskalariyla da paylasmaktan korkmayin anacim. Esiniz/sevgiliniz sevgi gosteremiyorsa da siz azimle gosterin, zamanla o da ogrenir. Icimde kalip bana ask olacagina soyleyeyim sana ask olsun ayol!
Burdaki yaklasimi cok net ortaya koyan yukaridaki resmi bir restoranin duvarinda gordum de cektim. "Erkek olmak dogustan gelen birseydir, adam olmak yasla olan bir durumdur, beyefendi olmak ise bir secimdir"
Yani Eyyy Turk erkek anasi oglunu yetistirirken beyefendi olmasina, kizini yetistirirken de sadece beyefendileri hak eden bir hanimefendi olmasina dikkat et..
