Tam bir yil oldu..
Vizemiz cikti cikmadi, gidebilecek miyiz, cesaret edecek miyiz yoksa son anda biz yapamayacagiz deyip vaz mi gececegiz, o ucaga arkamizda tum sevdiklerimizi birakip nasil binecegiz, hadi bindik hic bilmedigimiz bir dunyaya ve hayata nasil inecegiz gibi milyonlarca soru kafamizda birbirine dolanmisken biz o ucaga bindik de bilmedigimiz bir hayata indik hatta ustune de bir koca yil gecirdik.
Hey gidi Einstein, zamanin goreceliligi bu kadar hissederek mi yasanirmis.. Normal kosullarda siradan bir yil gecirmek varken biz bu son yili 10 yil yogunlugunda yasadik.
Yeni hayat, yeni ulke, yeni kosullar, yeni sistem, yeni bakis acisi.. Bu kadar cok "yeni" dersi bir senede almak mangal gibi yurek istiyormus..
Her zorlukla karsilastiginda "cok da gerekli miydi buraya gelmek" akla gelen ilk dusunceymis.. Ama sakinlestigin ilk anda "evet iyi yaptik" cevabinin gelmesi de rahatlaticiymis..
Gocmek aslinda bir ulkeden bir ulkeye yaptigin tasinma ve yolculuk degilmis, ic dunyani sarsan, bildigin tum dogrulari sorgulamana yol acan, hayatindaki kaliplari, insanlari, durumlari tekrar degerlendirmene sebep olan bir seyirmis..
Bu surecte bir suru kalip yikilirmis, fikirler degisirmis, bakis acilari alasagi edilirmis, bazi dostlar arkadas seviyesine cekilir, bazi arkadaslar dost mertebesine yukselirmis. Kimin ve neyin onemli oldugu ya da senin kim icin ne kadar onemli oldugun yuzune vurulurmus.. Once cok acitirmis ama sonra taslar yerine otururmus.
Bu surecte en cok en yakinindaki hirpalanirmis cunku hem kendi ic muhasebesini yaparmis hem de senin yukunu tasirmis. Sansliysan ikinizin bunalimlari ayni doneme denk gelmezmis. O dustugunde sen tutarmissin, sen dustugunde o seni yukari cekermis. Ve tum bunlarin sonunda hala yanyana durabiliyorsan yanindaki dogru insanmis.
Bir yilin sonunda zorluklar bitmezmis ama artik sen onlara zorluk degil de cozulmesi gereken meseleler olarak bakmaya baslarmissin. Korkularin biraz azalir, hayatindaki "iyi ki"ler artarmis. Aslinda ne kadar buyuk bir seyin altindan kalktigini ancak bir yil sonra anlamaya baslarmissin. Ve o gunun yildonumu geldiginde bunu kutlaman gerektigini fark edermissin. Gururla kendini ve yol arkadaslarini tebrik edermissin.
Ozlem mi? O hep kalbinin ince sizisi olarak kalirmis ve sanirim bu bir degil yirmi yil sonra bile oyle olacakmis..
